Salicornia europaea je jednogodišnja, retko dvogodišnja, zeljasta, sukulentna biljka, visine do 40 cm. Tipična je halofita. Stabljika je uspravna, piramidalnog oblika, jako granata, gola, sjajna, zelena, kasnije žutocrvenkasta. Listovi su srasli u bazama čime se stiče utisak bezlisne forme. Cveta od jula do oktobra a puni razvoj dostiže krajem leta i početkom jeseni. Raste na vlažnim solončacima hloridnog tipa koji se leti isušuju. Jedan je od retkih predstavnka tipičnih sukulentnih biljaka na kontinentalnim slatinama Vojvodine i Panonske nizije koje su u poslednjih 60 godina u fazi nestajanja. Jedina kontinentalna subpopulacija u Srbiji opstaje na Slanom kopovu. Vrsta se nalazi u Crvenoj knjizi flore Srbije kao krajnje ugrožen takson u Srbiji. Takođe, takson se nalazi na listi strogo zaštićenih vrsta.

Osnovni ugrožavajući faktori i uzroci nestanka ceklenjače sa mnogih halofitskih staništa u Vojvodini su melioracije slatina, odnosno spuštanje nivoa podzemnih voda koje dovode do odslanjivanja i smanjivanja koncetracije soli u površinskim slojevima zemljišta.

Suaeda pannonica je jednogodišnja, uspravna ili kolenasto ustajućabiljka. Stabljika je tvrda, visoka do 60 cm, u gornjem delu razgranata, gola, sivozelena, često crvena, sa gusto raspoređenim listovima. Listovi su poluvaljkasti, sukulentni, dugi1-2 cm. Cveta od jula do septembra. Tipična je halofita, raste na zaslanjenim staništima na zemljištu po tipu solončaka. Vrsta je Panonski endem. Subpopulacija koja se nalazi na Slanom kopovu je veoma brojna. Raste izmešana sa Salicornia europaea, Suaeda maritima i Crypsis aculeata. Vrsta uspeva na vlažnim slatinskim staništima koja tokom leta presušuju ili pak na uzdignutijim obodima slanih bara. Vrsta je strogo zaštićena i nalazi se u Crvenoj knjizi flore Srbije kao krajnje ugrožen takson.

Plantago schwarzenbergiana je panonska endemska biljka vrsta koja se navodi kao takson od međunarodnog značaja za očuvanje globalnog diverziteta. Zaštićena je zakonom kao strogo zaštićena vrsta.

Suaeda maritima nakon prosušivanja se brzo širi po dnu Slanog jezera. Karakteriše se najkraćim i najkasnijim periodom javljanja na staništima koja su najbliža otvorenoj površini vode. Kada se voda povuče, ova vrsta prekriva veći deo dna. Graditelj je istoimene monokulturne, monodominantne zajednice, ali je važnija kao jedan od edifikatora asocijacije Salicornieto – Suaedetum maritimae continentale koja je do sada zabeležena samo na Slanom Kopovu.

Scilla autumnalis je vrsta koja je konstatovana samo na jugoistočnoj obali Slanog Kopova. Ovo je biljka koja spada u reliktne vrste postglacijala i retka je u Vojvodini.

Follow